Naar Gebouwen en woningen
Naar Religieuze gebouwen

De kerk die als opvolger van de kerk in de Poepershoek was gebouwd, heeft het loodje gelegd. Poepershoek zult u zeggen? Ja! Oorspronkelijk heette een deel van de tegenwoordige stadswijk Berkum in Zwolle, de Poepershoek. 

Zwolle kende tot 1967 een randgemeente, genaamd Zwollerkerspel. Deze gemeente bestond uit een aantal buurtschappen die zich rondom de stad bevonden. Berkum kende bijvoorbeeld Berkum Bruggenhoek, Berkum Brinkhoek en Berkum Poepershoek. Bij de volkstelling van 1840 werd in de volksmond al gesproken van Goepershoek in plaats van Poepershoek. Alsof men zich schaamde bij het noemen van de naam Poepershoek.

De naam had niets te maken met hetgeen u waarschijnlijk zult denken. Nee, Poepershoek had een link naar de Duitse "gast"-arbeiders in die tijd. Het zou een lokatie zijn geweest waar de agrarische seizoenarbeiders uit Duitsland zich verzamelden en hun kamp opsloegen, om van hier uit naar de veemarkt in Zwolle te trekken en zich aan te bieden als boerenknecht bij de daar verblijvende boeren. 

Veelal waren het de zogeheten hannekemaaiers, keuterboeren die in Duitsland nauwelijks rond konden komen. Zij kwamen in de zomer te voet naar ons land om op het land te werken. Waren dit de eerste gastarbeiders in ons land? Ik weet het niet. Hun inzet bestond voornamelijk uit het maaien van de graslanden. Deze Duitsers werden in die tijd "poepen", genoemd, een bijnaam die was ontstaan doordat zij elkaar vaak aanspraken met "Bube".

Door de bouw van een protestantse kerk, in de jaren twintig van de 20e eeuw, aan de Kranenburgweg, ter hoogte van de driehoek Kranenburgweg, Erasmuslaan, Kerkepad kreeg de buurtschap meer de allure van een dorp. Deze kerk was, zoals meerdere religieuze gebouwen in die tijd, volledig gemaakt van hout.

Bij regelmaat zit er een begin en een einde aan het behouden of het onderhoud van een gebouw. Religieus of niet religieus. In dit geval aan de kerk, de Emmaüskerk. Of het nu aan de centjes ligt, die niet meer voorhanden zijn, of het aantal leden van de kerk loopt terug of vermeerderd, u zegt het maar ... Meerdere redenen kunnen hiervoor in aanmerking komen.

Begin jaren '50 werd er al over de bouw van een Hervormde kerk in Berkum gesproken. Een nieuwe, grotere kerk. Groter dan de toenmalige houten kerk in de Poepershoek. Deze was te klein geworden. Echter duurde het nog een aantal jaren voordat de bouw gerealiseerd werd. Maar, de kerk kwam er en wel in het hart van de toenmalige buurtschap, gelegen in de genoemde randgemeente Zwollerkerspel.

De Emmaüskerk in volle glorie in maart 2003 ...

Collectes en giften zorgden er voor dat het, voor de bouw, benodigde bedrag bij elkaar werd verkregen.

Het was het Amsterdamse architectenbureau Nielsen, Spruit en Van de Kuilen die de nieuwe kerk ontwierp. In 1956 kreeg aannemer Gerritsen opdracht tot de bouw van de kerk. Het was een lang gekoesterde wens om in Berkum een eigen Hervormde kerk te realiseren. De nieuwe kerk zou de opvolger van de kerk aan de Kranenburgweg worden. 

Op 14 juni 1957 is de kerk, na een plechtige openingsdienst in gebruik genomen. Voordat deze dienst zijn aanvang kende, was het de burgemeester van Zwollerkerspel, de heer C. (Catharinus) Slager, die om kwart voor zeven de luidklok in werking stelde.

Binnen deze plechtigheid was het moment, dat de President kerkvoogd van de Nederlandse Hervormde Gemeente Zwolle, de heer Mr. R. van der Veen, de kerk overdroeg aan de toenmalige voorzitter van de Centrale Kerkenraad, ds. Gast, een van de hoogtepunten.

Als eerste predikant werd, de uit het Zeeuwse Goes afkomstige, ds. G.W. (Gerard Wouter) Korevaar aangesteld. Hij was ook degene die tijdens de opening de korte dienst leidde.

In de beginjaren was de kerk nog niet voorzien van een naam en kwam de kerk ter sprake, dan had men het over de Hervormde Kerk in Berkum. Het heeft nog tot 1960 geduurd voordat de nieuwe kerk in Berkum zijn naam, Emmaüskerk, kreeg. De naam was gekozen naar aanleiding van het verhaal over de Emmausgangers uit Lukas 24.

Voor de leek riep de Emmaüskerk, mede door zijn vormgeving, weinig emotie op. Het was zogezegd een strak vormgegeven kerk, maar voor die tijd, wel een moderne kerk. Ook het interieur was binnen het ontwerp vrij strak en eenvoudig gehouden.

Een van de laatste beelden van het strakke interieur, 4 oktober 2021 ...

Wat echter wel aansprak waren de schitterende glas-in-lood-ramen van de kerk. Op iedere windrichting waren de hoeken van de kerk voorzien van glas-in-lood-ramen van de bekende monumentaal kunstenaar Berend Hendriks (1918-1997).

Laatste Oordeel - 3e Raam westzijde		Nieuwe Jeruzalem - 4e Raam noordzijde
De Schepping - 1e Raam oostzijde -		De Zondvloed - 2e Raam zuidzijde

Wie was Berend Hendriks? Berend Hendriks was op 9 juli 1918, geboren in Apeldoorn en is op 6 augustus 1997 overleden in het Gelderse Arnhem. Hij gold als een van de initiatiefnemers van de zogeheten Arnhemse School. Een club kunstenaars die zich bezig hield met de integratie van stedenbouw, architectuur en beeldende kunst.

Waar Berend Hendriks eerst een opleiding volgde op de Tuinbouwschool in Boskoop, was het al snel duidelijk, dat hij hier niet een vervolg aan zou geven. Het beroep van zijn vader, boomkweker, was niet zijn ding. De beeldende kunst sprak hem meer aan.

In de oorlogsjaren kreeg Berend Hendriks zijn opleiding tot monumentaal kunstenaar op de Rijksakademie van beeldende kunsten in Amsterdam. Een opleiding, gericht op de inbreng van kunst in gebouwen, die hem naderhand deed uitgroeien tot een veelzijdig kunstenaar. Hij was naast monumentaal kunstenaar, schilder, glasschilder, wandschilder, omgevingskunstenaar, beeldhouwer, keramist en maakte glas-in-lood, glas-in-beton en mozaïken. In heel Nederland is de nalatenschap van de hand van deze Arnhemse kunstenaar op meerdere plaatsen terug te vinden.

Veel werk van Berend Hendriks kennen een abstracte vormgeving, zo ook zijn prachtige glas-in-lood-ramen in de Emmaüskerk. Voorafgaand aan de sloop van de kerk, zijn zijn werken op vakkundige wijze door de medewerkers van Boverhoff Sloopwerken uit hun sponning gehaald. Een nieuwe permanente plek voor de ramen is nog niet voorhanden. Voorlopig worden de werken van Berend Hendriks door projectontwikkelaar Resido opgeslagen. De toekomst zal uitwijzen wat met de kunstwerken zal gebeuren.

Voor de verwijdering werd de nabije omgeving van het raam ontdaan van het metselwerk ...

Hierna werd met een uiterste preciesie het glas-in-loodraam uit zijn sponning gehaald ...

Het Flentrop orgel is een apart verhaal. Dit orgel was nog niet aanwezig ten tijde van de opening van de kerk. Nee, het heeft nog even geduurd voordat dit orgel onderdeel van het interieur uit ging maken. 

Bij de opening van de kerk, was er wel een orgel aanwezig, maar met een grote mate van waarschijnlijkheid, was dit een simpelere versie. De heren Klompjan en Wagteveld waren hier, totdat het Flentroporgel zijn intrede deed, de bespelers van.

Enkele jaren na de opening van de kerk, is er binnen de gemeente een orgelfonds opgericht, hetgeen in 1963 leidde tot de aankoop en de bouw van het Flentrop-orgel door de firma D.A. Flentrop uit Zaandam. Het Flentrop orgel is toendertijd aangekocht na de belofte van de Centrale Kerkvoogdij, dat zij een bedrag van 30.000 gulden zou schenken, onder de voorwaarde dat de gemeente ook eenzelfde bedrag bijeen zou brengen. Een mooie, maar toch wel moeilijke opdracht en een uitdaging, die de gemeente niet uit de weg ging. De kerk kwam er!

De eerste hoofdorganist van het nieuwe Flentrop orgel was de heer Gerrit Lans. Jarenlang liet hij het klavier zijn muzikale wensen vervullen. Na de periode Lans nam de heer Wim Verweij de honneurs waar.  

Na de ingebruikname van het Flentrop orgel, is deze. na een aantal jaren. opnieuw geïntoneerd en op verzoek van de heer Verweij voorzien van een tremulant op het rugwerk.

Het Flentrop orgel is na de sluiting van de Emmaüskerk door projectontwikkelaar Resido verkocht aan de Gereformeerde Gemeente in Ottoland. "Wij vinden het van meerwaarde als het orgel opnieuw een kerkelijke bestemming kan krijgen", aldus de projectontwikkelaar. De opbrengst van de verkoop is ten goede gekomen van de gemeentekas van de Sionskerk in onze stad.

De gemeenteleden uit Ottoland ijdens de demontage van het Flentrop orgel ...

In maart 2017 zijn leden van de kerk in Ottoland naar Berkum getogen en hebben het orgel gedemonteerd en verhuist naar Ottoland. Hier is het orgel na een flinke opknapbeurt weer opgebouwd en laat sinds 2018 zijn warme klanken nu in Ottoland horen.

Na een flinke opknapbeurt heeft het Flentrop orgel in 2018 zijn nieuwe stek gevonden in de Gereformeerde kerk van Ottoland ... 

Aan de buitenzijde was de kerktoren, inclusief windhaan, de blikvanger van het centrum van Berkum. Een toren van waaruit de torenklok jarenlang zijn vertrouwde klanken over de Berkumse gemeenschap verspreidde.

De Hervormde Emmaüskerk behoorde tot de Protestantse Gemeente Zwolle (PGZ) en stond sinds september 2015 leeg. De oorzaak van deze leegstand was dat de kerk in het kader van een bezuinigingsronde door de PGZ is afgestoten. Daarover later meer!

Projectontwikkelaar Resido Vastgoed BV in Zwolle besloot de kerk te kopen om er vervolgens een appartementencomplex te vestigen waar de oudere Berkummers hun dagen, generatiebestendig, zoals Resido het benoemde, konden slijten. Het bouwproces verliep echter niet zoals de projectontwikkelaar zich het had voorgesteld.

Jarenlang heeft de kerk leeg gestaan en moest projectontwikkelaar Resido wachten met de aanvang van haar bouwactiviteiten. Oorzaak hiervan waren de vele bezwaarschriften die tegen de bouw van het appartementencomplex op deze locatie waren ingediend.

Op woensdag 28 april 2021 heeft de Raad van State groen licht gegeven voor de bouw van het voornoemde appartementencomplex op de kerklocatie. De Raad van State zult u zeggen. Precies, het bestemmingsplan en de omgevingsvergunning voor de bouw werd door een aantal buurtbewoners aangevochten. Zij waren bevreesd voor de volgens hen te verwachten parkeerproblemen.

Nadat het duidelijk was (2015) dat de Emmaüskerk zou worden onttrokken aan de diensten en zou moeten sluiten, was er al eens (2018) een actie geweest bij het Winkelcentrum, schuin tegenover de kerk. Actie-item, u raadt het al: het parkeren. 

De gemeente Zwolle had echter een andere mening dan de bezwaarmakers. Zij kwamen na een gedegen onderzoek tot de conclusie, dat er van parkeerproblemen geen sprake zou zijn. Een mening die leidde tot meerdere confrontaties op rechtsgebied.

Helaas voor de buurtbewoners, was de Raad van State het hoogst haalbare en moesten zij, hoe dan ook, genoegen nemen met de voor hen tegenvallende uitspraak.

Op 28 september 2021 ging v.w.b. het groen rond de kerk, de schop letterlijk en figuurlijk in de grond. De eerste stap naar het verdwijnen van het zoveelste stukje "historie" binnen de stad was een feit. 

De Emmaüskerk was helemaal nog geen oude kerk, maar de basis van de onttrekking, zat voornamelijk in de kosten bij de PGZ, waar de kerk toe behoorde. Ook het feit dat er geen predikant meer was en dat het aantal gemeenteleden terugliep, waren elementen van het sluitingsvoorstel. Deze  bezuinigingsoperatie was dan ook niet meer tegen te houden. Vanaf het najaar van 2007 was de Algemene Kerkeraad al bezig met dit onderwerp. Echter was eind 2009 voor hen de tijd om haar voorstellen openbaar te maken.

De conclusie was, dat naast de Emmaüskerk, ook de Hoeksteen in de AA-Landen, het Kerkelijke Centrum Het Refter en de Jeruzalemkerk in Assendorp door de PKN afgestoten en verkocht zouden moeten worden. Voor de eerste drie onderdelen is het werkelijkheid geworden. De laatstgenoemde kerk is een ander verhaal. Deze is anno 2021 niet verkocht.

Voor de kerkgangers van de betreffende kerken waren het verdrietige tijden. Het raakte de mensen. Door meerdere leden werden de gemeentes als één grote familie bestempeld. Zo ook in de Emmaüskerk. 

Met het afstoten van het kerkgebouw en de aanliggende bebouwing, was een fusie noodzakelijk. V.w.b. de Emmaüskerk werd in eerste instantie gekeken naar een fusie tussen de Emmaüsgemeente en De Hoofdhof. Doel, er zou dan één PKN gemeente in de woonwijk Berkum ontstaan. Echter is deze fusie, mede gezien het feit, dat een aantal aspecten m.b.t. het "kerk zijn", tussen beide gemeentes te verschillend waren, afgeketst. Resultaat van het een en ander was dat in 2014 een eind is gemaakt aan de fusiebesprekingen.

Een fusie met de Sionskerkgemeente op 1 januari 2018, bracht uiteindelijk de oplossing, maar was voor de gemeenteleden van beide kerken niet gemakkelijk. Men moest aan elkaar wennen. Toch heeft meer dan 2/3e van het aantal Emmaüsgangers voor de Sionskerk gekozen. Ondanks de warme ontvangst van de nieuwe Sions-bezoekers, waren er toch wel zaken die zij, door hun overgang, als geheel nieuw ervaarden. 

Na het trieste beëindigen van de kerkgang in Berkum, was ook daar wel overheen te komen. Het duurde even, maar na verloop van tijd kon toch geconstateerd worden dat men steeds meer vertrouwd raakte met elkaar en dat er in de loop der tijd meer eenheid en verbondenheid was ontstaan. Natuurlijk ontstaan er binnen een gefuseerde gemeente groepjes van leden die het al jaren goed met elkaar konden vinden, of dit nu om de Sions-gemeenteleden ging of om de Emmaüsgemeenteleden. Daar is niets mis mee. Het gaat immers om het geheel en daar is men anno 2021 best tevreden over.

Eind september, begin okober 2021, was het groen rondom de Emmaüskerk verwijderd en kwam Sloopwerken Boverhoff uit Heerde in beeld. Voor veel Berkummers het teken dat de werkelijk afbraak van de kerk er aan zat te komen. Dat hun Berkum een vertrouwde blikvanger zou gaan verliezen.

Om enige ruimte te scheppen voor de afbraak van het kerkgebouw, maakten de slopers korte metten met de pastorie van de kerk en het aangebouwde Kerkelijk Centrum. Door deze bijkomende sloopwerkzaamheden, kwam het gebouw an sich, helemaal vrij te staan. Nu konden de medewerkers van het sloopbedrijf gemakkelijker met hun shovels en vrachtwagens het ontstane puin van het kerkgebouw verzamelen en afvoeren.

Natuurlijk loopt het niet altijd van een leien dakje. Ook bij deze klus werd zowel in het Kerkelijk Centrum als ook in de pijpleidingen van de kerk, asbest gevonden. Resultaat was dat de "grote" werkzaamheden per direct werden gestopt. 

Ondanks deze vervelende ontdekking, kon er wel doorgewerkt worden en werden in de eerste plaats de bovengenoemde schitterende glas-in-lood-ramen veilig gesteld om vervolgens de torenklok uit zijn klokkenstoel te verwijderen. Onderwijl werd het gevonden asbest door deskundige medewerkers van Boverhoff gesaneerd.

Mede gezien de historie van de kunstwerken, werden de glas-in-lood-ramen voorzichtig uit hun sponningen gehaald. Maar ondanks deze grote voorzichtigheid waren niet alle ramen in hun geheel te redden. Veelal vertoonde het lood van de ramen zodanige slijtage, dat een onbeschadigde berging niet mogelijk was. Over het geheel genomen was het zeker de moeite waard om de ramen te bergen voor een volgend doel. 

Voor het moment werden de ramen stuk voor stuk in een container geplaatst en goed vastgezet voor het vervoer naar de opslagplaats. Hopelijk vind de projectontwikkelaar nog een mooie oplossing. Eentje waar de ontwerper van de ramen en de gemeenteleden van de Emmaüskerk trots op kunnen zijn.

Kort na het verwijderen van de glas-in-lood-ramen was de ontmanteling van de torenklok eerste prioriteit. In de top van de toren werd eerst de windhaan van zijn plaats geplukt om vervolgens de zinken/loden ommanteling van de klokkentoren aan te pakken.  De haan werd, evenals de glas-in-lood-ramen, door de projectontwikkelaar opgeslagen.

Bij de ommanteling van de torenklok op de vrijdagmorgen van 15 oktober 2021 werden aan de noordzijde delen uit de toren gezaagd om vervolgens het hierachter bevindende stevige "gaas" dat rondom de klokkenstoel was geplaatst door te slijpen.

Jarenlang was de toren van de kerk de blikvanger van Berkum. Nu stond hij daar eenzaam en aangetast ...

Op deze wijze kwam de klok zelf vrij te staan, zodat in de middag, de grote ingehuurde hijskraan van Kraanverhuur Herms BV de, in totaal 700 kg wegende, klokkenstoel, binnen enkele minuten uit zijn positie te hijsen.

Naast de belangstellenden die bij regelmaat even voor het hekwerk van het sloopterrein te vinden waren, trok het uithijsen van de klokkenstoel meer toeschouwers. Voor veel mensen is dit net het spektakel dat ze zoeken binnen een sloopactiviteit en ... een historisch moment in de geschiedenis van Berkum. Op een gezellige avond met familie, vrienden of kennissen, altijd leuk om te melden dat je daar bij bent geweest, toch?

Bij de werkelijke hijswerkzaamheden kwamen bij meerdere belangstellenden de emoties aan de oppervlakte. Verhalen over de tijd dat zij als lid van de gemeente hun vieringen hielden, de feestelijke doopplechtigheden die zij beleefden, de belijdenisdiensten, de huwelijken die er gesloten zijn en over de begrafenissen waarbij dierbaren vanuit de Emmaüskerk naar hun laatste rustplaats werden gebracht. Maar ook hoorde je de opmerkingen als mijn vader was hier meer dan dertig jaar koster en mijn buurman was hier jarenlang organist. Echter bij meerdere mensen deed het pijn, echt pijn. Bij een aantal waren de ogen vochtiger dan normaal. Zij leden. Het zat heel, heel diep. Begrijpelijk. Het is ook niet niks. Je ziet toch, dat een groot deel van je leven binnen enkele weken met de grond gelijk wordt gemaakt.

Toch werden er ook luchtige verhalen verteld, zoals een ras-Berkummer meldde, dat hij op Oudjaarsnacht met zijn vrienden naar boven klom en de klok met een touw vastbond. Zij konden dan de volgende morgen, Nieuwjaarsmorgen, lekker uitslapen, na een onstuimige oud- en nieuw viering. 

In de torenklok van de Emmaüskerk stond in reliëf de tekst: "GEGOTEN DOOR W.J. KOEK FIRMA GEBR VAN BERGEN MIDWOLDA" en het jaartal 1957 ...

Zo zie je maar weer. Twee verschillende werelden, die wel aangeven dat het voor de een, een luchtig verhaal was voor een verjaardag en dat het bij de ander dieper zat en meer dan verdrietige emoties aan de oppervlakte legde. Zo beleefde iedere aanwezige het op zijn eigen manier.

Voordat de klok naar beneden werd gebracht, klonk vanuit het aantal verzamelde belangstellenden de vraag of de klok nog één keer kon luiden. Dit werd positief beantwoord en bij de laatste keer luiden van klok in de toren, zag je dan ook menigeen genieten.

Het uithijsen van de klokkenstoel was eigenlijk zo gepiept. Het installeren van de hijskraan kostte meer tijd dan de werkelijke klus. Binnen enkele minuten hadden de mannen van Boverhoff het gevaarte op een aanhangwagen staan. 

Waren de telefoontjes nog niet in de fotostand gezet, dan werd dat nu wel gedaan. Een aantal mensen liep gretig naar de aanhangwagen om de zo vertrouwde klok voor de eeuwigheid vast te leggen. Dit was echter nog niet alles.

Met volle overgave werd de klok nog enkele keren in beweging gebracht ...

Zal deze klok ooit nog luiden?, was de vraag. Jazeker. Na plaatsing op de aanhangwagen, werd de klok min of meer vogelvrij verklaard. Men kreeg de smaak te pakken en naast het maken van foto's, werd de klok nog enkele keren, met veel plezier, in beweging gebracht. Die kans kreeg je toch nooit weer! Het waren wel de laatste klanken over de wijk. 

Naast het maken van foto's van de torenklok, was er een grote nieuwsgierigheid naar de tekst die op de torenklok was aangebracht. Niemand van de aanwezigen kende deze tekst, die bij het uithijsen pas voor iedereen zichtbaar werd. De in reliëf, rondom de klok, aangebrachte tekst luidde: "GEGOTEN DOOR W.J. KOEK FIRMA GEBR VAN BERGEN MIDWOLDA". Hieronder was het jaartal "1957", geplaatst.

Dat de Emmaüs torenklok jarenlang zijn een eigen geluid verspreidde, was wel duidelijk. Het was dan ook helemaal niet vreemd, dat tijdens zijn laatste klanken vanuit de aanwezigen, emotioneel werd geroepen: "Jaaaaa, het vertrouwde geluid".

Na het vastzetten van de klok op de aanhangwagen, werd de reis naar de opslag aanvaard, want ook de klok werd voorlopig nog even opgeslagen. Er waren geruchten, dat de klok na inspectie, een weg terug naar Berkum zou krijgen. Waarschijnlijk zou deze dan bij de Hoofdhof worden geplaatst. Volgens deze geruchten waren de gesprekken hierover al gaande.

De kerkklok van de Emmaüskerk op weg naar de opslag ...

De afbraak van de gebouwen ging verder. Maandag 25 oktober 2021 werd, na het vrijgeven van het Kerkelijk Centrum, een aanvang gemaakt met de sloop van dit gedeelte van het complex. De asbest was verwijderd en de mannen van Boverhoff konden hun mouwen opstropen. 

De sloop verliep naar wens. Op donderdag 28 oktober was het Kerkelijk Centrum in zijn geheel verdwenen en waren al drie zijmuren van de kerk verwijderd.

De volgende morgen, vrijdag 29 oktober 2021, stonden de medewerkers van Boverhoff om 8.52 uur klaar om, wat er nog van de kerk overeind stond, naar de Zwolse aardbodem te verwijzen. M.a.w. de Big Bang kwam er aan, het dak, inclusief de toren, werden in enkele seconden naar beneden getrokken.

Een doffe plof met veel gruis en stof maakte van de lokatie één triest slagveld. Een slagveld waar de sloper als uiteindelijke winnaar naar voren was gekomen. Van de Emmaüskerk stond alleen nog een deel van de entree overeind. De rest lag op het middenterrein. Hout, metaal, dakleer, isolatieplaten, zink en lood. Een trieste aanblik van wat ooit een kerk was met een geschiedenis van meer dan een halve eeuw. 

Op het verwerken van het dak en de toren na, was in principe de klus geklaard. Oké. Zoals gezegd, een deel van de entree was nog in tact, maar dat was dan ook het enige. 

Het geluid van krakend hout en piepend metaal, tijdens het schillen en het uit elkaar trekken van de toren- en dakconstructie, bracht iets onheilspellends met zich mee. Het deed de voormalige Emmaüskerkganger beseffen, dat iets waar hij/zij als kind nooit rekening mee had gehouden, de afbraak van zijn kerk, wel degelijk reëel zou kunnen zijn. Je was met deze kerk opgevoed en onbewust was er een beeld van onaantastbaarheid ontstaan, maar kijk, het leven gaat door en gaat, zoals het spreekwoord zegt, niet altijd over rozen! Hoe zwaar dit soms ook kan zijn!

Na het sloopgeweld van de Emmaüskerk verwacht je een stilte rond de lokatie, maar niets is minder waar. Ook tijdens de bouw van het appartementencomplex is er nog genoeg reuring aan de Campherbeeklaan. Echter zal de oude vertrouwde torenklok hier nooit meer luiden. De Emmaüskerk is vanaf nu een herinnering!

64 jaar Emmaüskerk is anno 2021 geschiedenis!

Voor een compilatie van deze sloopperiode, zie de onderstaande video!

Bron: 
Plaatsengids.nl
HCO
Beleidsplan Sionskerk
Verre verwanten
Wikipedia